A flash of lightening!

Jullie hebben een lange tijd niets van me gehoord en dat heeft een reden, die ik hieronder uiteen zal zetten…..

Een maand geleden rende ik nog fluitend en blij naar 3-hoog waar ik woon. Geen moeite met de trappen! Ik ervaarde het als extra bewegen omdat sport er bij mij nogal inschoot. Al een hele tijd had ik het sterke gevoel dat iets moest doen aan sport/bewegen. Ik dacht de hele tijd aan een trampoline…….!

Anyway, ofschoon ik me super lekker in mijn vel voelde, kon ik de volgende dag amper mijn bed uitkomen. Mijn bovenbenen en armen, mijn nek, alles deed vreselijk zeer. Na een klein halfuurtje worstelen met mezelf kon ik eindelijk uit bed komen en, omdat ik mijn voeten niet meer dan 1 cm kon optillen, schuifelde ik naar de toilet. Wauw, dit had ik nog nooit meegemaakt. Natuurlijk heb ook ik mijn nodige doses aan lage rugpijn, spierpijn na lichamelijke inspanning gehad, maar deze snijdende pijnen……? Ongelooflijk. Ik bedacht me dat het waarschijnlijk een “diepte”reiniging moest zijn. Per slot van rekening heb ik in het verleden zowel chemo als zware bestralingen gehad die wellicht het nodige hadden achter gelaten in mij lijf. Door de maand 100% raw had ik dat “losgeweekt”? Zowiezo is mijn vetgehalte heel erg laag (In 2 jaar 14 kilo en de laatste maand 2 kilo afgevallen) en zoals we weten gaan al die nare stoffen zich nestelen in je vetcellen. Nu er bijna geen opbergplekken meer zijn, hebben ze zich waarschijnlijk in mijn lijf verspreid op zoek naar een plekje en hebben toen mijn spieren gevonden.

“Ok”, dacht ik “Veel water drinken. Goed je ph-gehalte opmeten dan gaat het wel over. Jullie weten dat ik  zo’n te gek waterzuiveringsysteem heb aangeschaft (het ph gehalte van dat water is >8, dus erg alkalisch). Veel van dat water drinken zal de verzuring aan mijn spieren wel oplossen. Dagen gingen voorbij. Het opstaan ging steeds moeilijker; de pijn werd steeds erger. Net alsof je een slijmbeursontsteking door je hele lichaam hebt waar ook nog eens iemand met een honkbalknuppel op heeft staan oefenen. Als een oud vrouwtje, schuifelend door mijn huis…. ;-(

Enfin, toen maar besloten om naar de huisarts te gaan. Hij hoorde de symptonen aan en besloot dat ik voor 99% spierreuma heb. Het enige dat me zou kunnen helpen was een jaartje (of 2) prednison slikken! Diclofenac met maagbeschermers zouden me van de eerste pijn kunnen afhelpen. De grond spleet onder me open en ik had het gevoel dat ik verdween. Al die moeite om mijn lichaam weer in een natuurlijke staat te brengen voor niets? Om gewoon weer de ergste rotzooi ervoor in de plaats te zetten??  Maar goed om het zeker te weten, moest ik eerst een bloedonderzoek doen.

Een week later kwam het resultaat……de waarden van het bloedbezinksel was 20. Voor spierreuma zou het min 40 moeten zijn. Oef… opluchting! “Maar” zei hij “het kan zijn dat het zich aan het ontwikkelen is of dat er iets geheel anders aan de hand is.” Dus volgende week weer een bloedonderzoek om te zien of de waarden zijn gestegen. Voor de rest zag alles er goed uit. Ik had genoeg B12, D3 etc in mijn lichaam. Mijn ijzergehalte zou wat hoger kunnen. Volgens mijn bloed zou ik in topvorm moeten zijn. Zo voel ik me ook ware het niet dat de pijn in de ochtend en avond niet te verdragen is. (Ik gebruik geen pijnstillers omdat ik mijn lijf schoon wil houden. En ach…..wij vrouwen zijn wel wat (?) gewend, toch?) 😉

Een vraagje: Komt dit julie bekend voor? Heb je zoiets zelf meegemaakt of iemand in jullie omgeving? Kan je mij tips geven? Die tips zullen ook anderen ten goede komen dus…….graag jullie ervaringen.